Hersenschimmen draaien rond een afgetakelde carrousel
Er was geen reden voor hun om daar te zijn
Behalve de klaagzang van de verstilde accordeon
De geruisloze noten die als losse schroeven op de grond vielen
Bij elke wenteling om de as van het lege universum
Een kreet die opgesmikkeld werd als een natte suikerspin
De lichtjes die uitgaan
En de laatste bezoeker weer verder droomt