‘Walvis: lekker groot en eenvoudig’
Dit was niet het antwoord wat Mieupsje had verwacht, maar ze voelde zich er toch goed over. Het was zo’n warm gevoel die vanuit je onderbuik langzaam naar boven kruipt en daarna zich heel snel verspreidt tot aan de vingertoppen.
‘Ja, dat is het!’ Riep ze net te hard. Dat warme gevoel trok zich heel even een vingerkootje terug vanwege de schrik om haar eigen stem. Ze keek vluchtig om zich heen, niemand anders die het opviel op de verlaten zolder. ‘Mooi’ dacht Mieupsje, ‘dit keer sta ik tenminste niet voor schut.’ Het warme gevoel liep van haar vingertopjes door naar de pagina terwijl ze de Definitie weer las.
‘Walvis: lekker groot en eenvoudig’
De verlaten zolder werd gevuld met een lichtblauwe gloed. Mieupsje was weg en het grote boek met de Definitie straalde tevreden nog even na.
