Zit alleen op een fauteuil
Alleen, nog niet vergeten
Maar ver weg
Ik kijk om me heen
En zie de ruimte waar
Ik niet in thuis hoor
Zit alleen op en fauteuil
Zoals hij dat ook deed
Op het moment dat hij stierf
En de maden zijn gezelschap waren
Ik kijk om me heen
En zie de ruimte
Wat ik niet hoop te zijn
Zit allen op een fauteuil
Een gevonden fort
Met brandende tranen
En een sprankje van gevoel
Ik kijk om me heen
En zie niets
Want de blinden kijken verder
Zit alleen op een fauteuil
Hoor mijn ademloze gil
Stap over de reling
Ik kijk niet omlaag
De bomen zijn voor mij
Begraaf me met de hoop
Dat ik in het hiernamaals
Meer mag leven dan voor de dood