Bij digitale fotografie is het LCD scherm niet meer weg te denken. Je gebruikt het om je foto’s terug kan kijken, de menu te bedienen of via Live View je zoekerbeeld te tonen. Het is een waardevolle referentie bron en een van de grote voordelen van digitale fotografie tegenover analoog. Onmiddellijke bevestiging van wat je doet en flexibiliteit in het benaderen van je camera. Toch kan het ook een nadeel zijn in je fotografische proces. Het dwangmatige checken van de net geschoten foto betekent dat je voor dat moment je aandacht weg neemt van je onderwerp. Het heeft ook een psychologische nadeel, omdat je onmiddellijk de foto ziet ga je ook op het scherm vertrouwen in plaats van je fotografische kennis. Terwijl je bij analoge camera’s echt moet vertrouwen op je lichtmeting en je kunde, kan je via het LCD-check dit nagenoeg in de wind gooien. Dat is wel makkelijk (en aanlokkelijk), maar het betekent dat je daardoor een stuk sneller inschattingsfouten kan maken doordat je minder grip krijgt op fotografische principes.
Dit zijn ook de beweegredenen achter de camera van vandaag; de Fujifilm X-Pro 3. Het LCD scherm is bij de nieuwste telg van de X-Pro lijn niet direct zichtbaar. Het heeft nog steeds wel een scherm, maar die is slechts zichtbaar als je het naar beneden toe open klapt. Dit betekent dat als je het scherm gebruikt dit alsnog niet op een intuïtieve en gebruiksvriendelijke wijze moet doen. Het X-Pro lijn was al gericht op het redelijk specifieke groep fotografen die digitale ‘analoog’ optische meetzoeker camera’s zochten en met deze ontwikkeling heeft Fuji ook echt een harde standpunt ingenomen hierover. In minder extreme mate dan de Leica M-D, die echt geen LCD scherm heeft, waardoor het nog steeds een volwaardige digitale camera blijft en de bijkomende voordelen alsnog behouden blijven.
Het blijft voor velen een vreemde zet, maar als je eenmaal in het andere schoen weet te staan is het een logische stap. De doelgroep beslaat fotografen die een analoge werkwijze hanteren en dit ook in digitale fotografie willen doorzetten. Doordat het LCD scherm op deze wijze gehandicapt is, wordt je geforceerd om de camera als een geavanceerde analoge camera te hanteren. Je focus blijft op het beeld gericht in plaats van alles eromheen. Via de hybride zoeker kan je nog steeds het menu zien, foto’s terugkijken of instellingen wijzigen, maar je blijft met je oog op de zoeker. Je blijft betrokken bij de camera en het fotograferen. Door het gebruik van het LCD zo irritant mogelijk te maken word je geforceerd om het ‘analoge’ discipline aan te houden.
Of de X-Pro 3 het meest verkochte camera van Fuji gaat worden, zeker niet.
Of het een logische zet is op de huidige markt, op een aparte wijze mogelijk wel.
De behoefte aan ‘echte fotografie’ groeit, analoog trekt weer een aan. Voor een kleine groep is deze camera dan de uitkomst (zonder het kostenplaat van Leica) om toegang te krijgen tot een hoog kwaliteit digitale camera met een uitstekende selectie aan objectieven. Hiernaast is het simpelweg een interessante camera om een discussie op gang te brengen.
Viva la mini-revolution, viva la discipline, viva la niet zeiken maar fotograferen!