Bij portretteren is niet alleen voor het gezicht enorm belangrijk welke brandpunt je kiest, maar ook voor de relatie met de omgeving. Dit is met name belangrijk als je op locatie gaat fotograferen. De compressie en vertekening krijgt hierbij een vooraanstaande rol om jouw verhaal te kunnen communiceren.
In de onderstaande foto’s zie je dit heel sterk terugkomen. De doel van deze foto was om dramatiek te tonen. Hiervoor was de verwoeste huis een enorm belangrijke beeldelement en hiervoor was die beeldcompressie nodig. Het model knielde op een goede twintig meter voor de woning en bij de uiteindelijke foto lag ik ook op tien meter afstand van hem vandaan. Door de keuze voor de telelens kon de ruïne beeldvullend aanwezig zijn zonder dat deze afstand zichtbaar was. De afstand tussen mijn model en het achtergrond voelt bijna surreëel aan terwijl er een sterke verbinding te vinden is.
24mm 65mm 210mm
Daarentegen was fisheye ‘the way to go’ met het portret voor de onderstaande foto. De sprong (en landing) was op een afstand van ongeveer dertig centimeter van de camera, maar door de enorme groothoek lijkt die afstand veel groter en de omgeving veel immenser. De keuze hiervoor is juist om de daad van het springen te versterken en de beeld een surreëel karakter mee te geven zodat er meer focus op de geportretteerde komt. De gezicht zelf deed voor deze portret wat minder toe, aangezien het om een portret van de totale karakter als stiltjumper gaat.
De telelens doet bij deze foto weer zijn herintrede. Aangezien het gaat om een portret is een langere brandpuntsafstand bij voorbaat al gewenst, maar in dit geval wordt het weer benut voor zijn compressie om de omgeving als een kleurrijk achtergrond te kunnen gebruiken zonder dat je storende elementen ziet in beeld. Hierdoor kan je volledig focussen op de zanger en zijn uitstraling terwijl je alsnog duidelijk voelt dat het geen studio portret is.
Echter werd een groothoek dankbaar benut tijdens de zelfde bandshoot om een verhalende overzichtsfoto te kunnen maken. Doordat die compressie van tele zijn er echt afzonderlijke scenes neergezet zonder dat het te druk en claustrofobisch wordt. Elke personage en actie krijgt zijn eigen ruimte. De stedelijke achtergrond blijft ook daadwerkelijk op de achtergrond waardoor de back-alley sfeer ook benadrukt wordt.
Als leuke weetje, bij gebrek aan extra modellen is de fotograaf maar ingezet als prop.
Als afsluiter een portret op middenformaat 90mm (omgerekend 50mm, want positieve cropfactor). Deze foto is genomen op ongeveer twee meter afstand, waarbij de ruimte een uitdaging was. De omgeving van de bar is een essentieel element in dit geval en de 90mm (50mm) leende zich daar goed voor. Het is wijd genoeg om een aardig deel van de bar te laten zien en blijft behoorlijk strak door de minimale vertekening. Door het beeldcompressie wordt alles bij elkaar getrokken en krijg je een subtiel, maar toch duidelijk aanwezige segmentatie in achter-, mid- en voorgrond.
