Momenteel zijn er meer dan vierduizend geregistreerde tattooshops in Nederland en veel meer mensen die tatoeëren. Voor velen is tatoeëren een vak waar je leven aan wijdt, maar anderen willen daar meer vrijheid in of zien tatoeëren als een snelle manier om geld te verdienen.
“Pauls tatoeage is zoals het hoort: overmand door emoties liet hij hem zetten. Een daad van romantiek en rebellie. Het is onverantwoord, betrokken, en als het goed is kan je er later nog spijt van krijgen ook.” Dit zijn woorden van tattoeerkoning Henk Schifmacher aan Vice nadat hij op de hand van de fotograaf Paul Blanc ‘Je Suis Charlie’ heeft gezet. Dat tatoeages, ondanks hun permanente staat, toch vaak spontaan gezet worden betekent niet dat de tatoeëerders ook per definitie wispelturig tegenover het vak staan.
Ongecontroleerde kwaliteit
Dick de Wit, al tweeëndertig jaar shopeigenaar van Magic Tattoo Studio in Utrecht, gelooft sterk in de levenslange toewijding aan het tatoeëren,Hij ziet ook dit niet meer altijd zo gebeurt tegenwoordig. “Dat is de ellende juist, toen ik in 1982 begon waren er al vijftig shops in Nederland. We hebben toen een bond opgericht omdat we vonden dat het er al te veel waren. Nu zijn het er meer dan vierduizend. Er zijn ook een aantal shops die gekomen zijn om snel geld te verdienen. Er zijn veel te veel mensen met de verkeerde intentie bezig. Die denken; ik heb niet veel nodig in mijn leven. Wil mijn biertje drinken en een jointje roken, dus weet je wat, ik ga dan maar tatoeëren. Dat is dus helemaal niet de bedoeling. Vroeger kon je niet eens een tattoeerapparaat kopen. Tegenwoordig klik je op Google en je krijgt een paar duizend winkels die die dingen verkopen. Dat is de ellende, eerst beginnen en dan kijken of het lukt.”
Tatoeëren zonder shop
“Een goede tatoeëerder zit nooit zonder werk, nooit zonder shop. Sterker nog, alle goede shops hebben vaak interesse in goede tatoeëerders. Dus ik vind dat die gene die niet in een shop werken eigenlijk de gene zijn die helemaal niet moeten tatoeëren.” Met deze woorden van Dick in gedachten ging ik langs bij Liz, een Poolse kunstenares die momenteel zonder shop tatoeëert. Voor Liz gebruiken we niet haar echte naam vanwege de mogelijke gevolgen voor haar. Zij is destijds in de leer gegaan bij een shop en andere tatoeëerders. Bij elkaar heeft ze nu anderhalf jaar ervaring opgedaan en werkt momenteel uit een kleine kamer in Nieuwegein, binnenkort gaat ze in Litouwen weer tijdelijk bij een shop werken naast haar studie. “Ik zou graag weer bij een shop willen werken, met professionals die mee kijken. Dan leer ik in een maand al veel meer dan dat ik zo met de individuele stukken doe. Ik wil graag mijn geld verdienen met mijn tekeningen en ik zie wel voor me dat ik een deel van mijn leven bij een shop werk, maar ik wil ook andere dingen doen.”
Een af te raden experiment
Na gezien te hebben hoe ze werkt en met nog een leeg stuk op mijn been stelde ik haar de uitdaging om iets uit de losse hand daar te tatoeëren. Zelf al een aantal grote tatoeages hebbend, heb ik een weloverwogen keuze hierin gemaakt. Bij aankomst wachtte al een voorbereidde leren ligplaats en alles al schoon klaargelegd. “Ik heb ervaren wat steriliteit is. Een paar jaar terug kweekte ik paddenstoelen en bij het luchten moest je alles steriel hebben, heb dat een keer niet gedaan en die paar secondes van openen leverde al nieuwe paddenstoelen op.” Vertelde ze mij met een lachje. Het tatoeëren ging goed, op wat opstart probleempjes na dan, maar elke tatoeëerder heeft die met mijn huid op mijn been gehad. Het ontwerp werd geleidelijk opgebouwd en uiteindelijk zijn we zeven uur bezig geweest. Dit was eigenlijk het grootste verschil tegenover mijn ervaringen met shops. Het proces duurde veel langer, maar ik liep gelukkig wel met een keurige tatoeage weg.
De traditionele route
De Wit gaf raad die bij de meest spontane ideeën in acht te nemen valt: “Je gaat eerst iemand goed bestuderen voordat je wat gaat zetten. Dan is het kijken wat je hebben wil en waar je heen gaat en niet klakkeloos de eerste de beste shop ingaan uit gemak. Het staat levenslang op je lijf. Je hebt dan nog mensen die schoenen kopen voor driehonderd euro maar op een tattoo gaan ze tientje bezuinigen, want een ander doet het thuis voor net wat minder.” Liz verwoorde dit een stuk directer: “Je lichaam is jouw dagboek, als je het verneukt dan blijf jij ermee zitten!”
Sinds deze interview is Liz weer bij een Tatto Shop terechtgekomen en is tot op heden aan het tatoeëren.