Er staat een glas whisky naast me, voor de derde keer bijgevuld en met genoeg ijs. Scotch malt blend. Net een halve dag aan het editen geweest dus is het meer dan welkom zodat ik ook mijn gezond verstand behoud. Maar dan is nu mijn grote vraag, aan jou mijn lezer, wat denk je nu? Nu je weet dat ik dit schrijf met wat Schots goud achter mijn kiezen. Weet je eigenlijk wel zeker dat ik net de waarheid schreef en niet uit mijn vingertoppen zat te lullen?
Hier wordt het interessant. Het moment wanneer jou perceptie verandert van wat er op dat grote grove witte oppervlakte nou werkelijk staat. Het moment wanneer ik, van veraf zonder ook maar mezelf fatsoenlijk voorgesteld te hebben een andere draai kan geven aan dat kleine moment van je leven. Genieten noem ik dat.
Of ik nog weet wat er in deze foto daadwerkelijk gebeurt? Geen idee meer precies. Maar in ieder geval niets wat spanning gaf. Dus hier gaan we aan de haal. Een woord toegevoegd en wat gebeurt er met het beeld. Als we het puur esthetisch bekijken eigenlijk vrijwel niets. Er wordt een nieuw element toegevoegd. Maar als we naar de interpretatie kijken, iets waar een mens een natuurlijke behoefte aan heeft als die iets beschouwt, dan gebeurt er degelijk wat. De situatie begint te leven terwijl je niets meer hebt dan wat je voorgeschoteld krijgt. Het bevroren moment gaat bewegen en je voelt de klap aankomen van die frontale botsing waar onze hoofdrolspeelster zich op voorbereidt met die ene woord. Het onvermijdelijke samengevat. Vier doden en vijftien gewonden. Nee! Het is gewoon een sms die laat weten dat het eten aangebrand is, waarom moet je zo doemdenkend zijn.
Kan er niets aan doen, dit is de waarheid die niet bestaat. Hetgeen wat ik voor jou heb gemaakt en na jaren hard werk voor je neus duw. Maar aan de andere kant probeer ik nu wel een serieus iets aan de kaak te stellen. Dat wat je leest, ziet of hoort niet altijd de waarheid is die ik heb meegemaakt. Begrijp me niet verkeerd, wat ik en de rest van de wereld proberen te communiceren berust wel op de waarheid. Maar we kunnen het gewoon niet in zijn volle ernst vertellen. Dat leest toch voor geen meter. Alhoewel, ik vind het nog wel eens leuk om voor de grap door woordenboeken en lexicons te bladeren en de feiten zo droog mogelijk tot me te nemen. Leest best leuk als je de welbekende woorden overslaat. Maar om de wereld om me heen te kunnen interpreteren heb ik soms meer nodig dan de droge feiten van een bankovername. Dan heb ik die narratief nodig, al is het niet per se met de stem van Morgan Freeman.
Elke keer als we informatie tot ons nemen, dan is en blijft het een product die door onze soort is gegenereerd. Elke keer met zijn eigen doel en soms is mijn doel om met jouw kop aan de haal te gaan “for the greater good”. Maar dan weet je dat ook. Dus, wie schenkt me bij?